برگ چهلم

من محبوبم را دوست دارم، ولی هنگامی که عقل قضاوت می‌کند، نمی‌دانم چرا، در واقع خودم هم نمی‌خواهم به قضاوت عقل گوش دهم، زیرا همین اندازه که او را دوست دارم کافی است. همین اندازه که در لحظات رویایی با غم و اندوه، دلم می‌خواهد سر بر شانه‌هایش بگذارم و خوشحال و مجذوب شوم، کافی است. همین اندازه که می‌خواهم با او تا فراز ستیغ بروم و در گوشش زمزمه کنم که « تو محبوب من هستی» کافی است.

جبران خلیل جبران